Fiesler Fi 156 – 1/48 Tamiya

Historia i opis konstrukcji

Samolot Fieseler Fi 156 trafił do polskiego lotnictwa jako zdobycz wojenna. Pozostawione przez Niemców na lotniskach na terytorium Polski samoloty zostały poddane remontom w zakładach lotniczych w Radomiu. W czasie tych prac dokonano wielu przeróbek w stosunku do wyjściowej konfiguracji samolotu. Usuwano uzbrojenie strzeleckie, wymieniano elementy układu sterowania, zmieniano wyposażenie kabiny i jej oszklenie. Wyremontowane egzemplarze wcielono do lotnictwa wojskowego, później trafiły do użytkowników cywilnych.

Podjąłem się budowy Bociana w polskich barwach. Jako że interesuje mnie polskie lotnictwo morskie, chciałem wykonać go w malowaniu i konfiguracji właśnie z tej formacji. Niestety brak dokumentacji fotograficznej nie pozwala na ustalenie jego oznakowania. Jednak z posiadanych informacji wynikało, iż ów samolot został przekazany do Instytutu Lotnictwa, gdzie latał z rejestracją SP-GLD, a z tego okresu są już zdjęcia. Nie pozostało mi więc nic innego niż wykonanie modelu w konfiguracji i oznakowaniu z tego okresu.

Budowa modelu

Fiesler Fi 156C Storch firmy Tamiya

Prace przy modelu rozpocząłem od kabiny załogi i wyposażenia kadłuba. Wyposażenie oferowane w zestawie jest na wysokim poziomie, dokładnie odlane są wszystkie detale. Wszelkie liczniki i wskaźniki na tablicy przyrządów są wykonane jako kalkomania.

Uwagi: Krótki opis modelu Tamiya #61100 — Fiesler Fi 156C Storch można odnaleźć w naszym serwisie.

Zmianami, a właściwie dodatkami dołożonymi w kabinie, są pasy siedzeniowe. Przyjąłem, że skoro samolot był po remoncie w polskich zakładach, to mogłem użyć pasów z samolotów używanych w Polsce. W zapasach elementów fototrawionych wyszukałem trzy komplety pasów z różnych zestawów firmy Part. Pomalowałem je przed przyklejeniem do foteli na kolor płótna ze srebrnymi klamrami i zapięciami.

Pomalowaną kabinę podstawowym kolorem (szarozielonym) zabrudziłem czarnym washem temperowym i wykonałem na krawędziach elementów otarcia metalizerem aluminium.

Osobną cześć kadłuba stanowi przedział silnika. Jak to bywa u Tamiyi, detale silnika są bardzo dobrze oddane. Sklejony korpus z cylindrami pomalowałem mieszanką metalizerów ModelMaster, zaś elementy mocowania silnika kolorem szarozielonym. Podobnie jak pozostałe powierzchnie wewnętrzne, elementy potraktowałem czarnym washem, następnie metalizerem na krawędziach. Złożony silnik z łożem wkleiłem do przodu kadłuba, wcześniej pomalowany i pobrudzony tymi samymi metodami, co silnik.

Według dostępnych zdjęć tego egzemplarza, na osłonie silnika wykonano dodatkowy wlot powietrza. Nie pozostało mi nic innego, jak dorobić ten element. Po ustaleniu miejsca wlotu dokleiłem wykonany z żywicy stożek i po związaniu kleju wywierciłem w nim otwór przelotowy. Lekkie szlifowanie krawędzi i osłony od środka dało zadowalający efekt. Przy okazji wiercenia wykonałem także w miejscu wlewu oleju otwór, do którego później dorobiłem pokrywę w pozycji otwartej.

Skrzydła składają się z dokładnie spasowanych połówek oraz lotek i klap na zawiasach, wykonanych jako odrębne elementy. Wystarczyło skleić połówki skrzydeł i wcisnąć je na metalowe wzmocnienie mocowane do kadłuba. Przykleiłem także zawiasy lotek i klap.

Malowanie i oznakowanie

Bryłę modelu postanowiłem pomalować jeszcze przed przyklejeniem zastrzałów, lotek, klap, śmigła i kół podwozia — w celu łatwiejszego wykonania tej operacji. Pierwszą warstwę stanowił oczywiście Mr.Surfacer 1200. Malowanie właściwym kolorem rozpocząłem od dolnych powierzchni. Użyłem do ich pokrycia mieszanki farb Gunze serii H. Przy ostatniej warstwie dodałem do mieszanki jeszcze trochę białej farby i pomalowałem nią centralne fragmenty elementów poszycia. Po zabezpieczeniu dolnych powierzchni taśmą Tamiya pomalowałem na ciemnozielono boki i górę modelu.

Cały model tradycyjnie zabezpieczyłem sidoluxem. Następnego dnia naniosłem kalkomanie z zestawu Techmodu. Należało je nanosić bardzo uważnie, gdyż poszczególne litery kodu są wykonane jako osobne znaki. Ustawienie ich w linii prostej stanowiło nie lada wyzwanie, przy szybko schnącym kleju i podkładzie pod kalkomaniami z sidoluxu. Kalkomanie, które schły przez 24 godziny, zabezpieczyłem oczywiście kolejną warstwą sidoluxu.

Przystąpiłem do wykonania śladów eksploatacji na modelu: wash z czarnej farby temperowej, otarcia i odpryski z metalizera aluminium, zacieki oleju i paliwa także z czarnej farby temperowej. Natrysnąłem także czarną, mocno rozrzedzoną farbę za rurami wydechowymi, imitując ślady spalin.

Prace wykończeniowe

Ostatni etap prac związany był z montażem klap i lotek do skrzydła oraz zastrzałów i śmigła. Wszystkie te elementy udało się zamocować bez problemu, dzięki dużej precyzji wykonania elementów modelu. Z blachy 0,1mm wyciąłem pokrywę luku wlewu oleju. Dokleiłem ją w otwartej pozycji przy otworze w górnej osłonie silnika. Pomalowałem ją również na zielono i wykonałem na niej otarcia metalizerem.

Po usunięciu masek z oszklenia i wyczyszczeniu zwilżonym patyczkiem higienicznym szyb przykleiłem drzwi kabiny. Przy tej okazji zmniejszyłem nieco imitacje zawiasów, gdyż fabryczne były dość duże. Koła podwozia po pomalowaniu czarną farbą i pobrudzeniu suchymi pastelami dokleiłem do zawieszenia. Końcówki rur wydechowych wykonałem z obciętych igieł iniekcyjnych o średnicy 1,6mm, a cały układ wydechowy pomalowałem metalizerem Burn Metal firmy ModelMaster.