Chevrolet C15A No.13 Cab – 1/72 IBG
„Kanadyjczyk”
Kiedy IBG zaanonsowało ukazanie się modelu małej kanadyjskiej ciężarówki, od razu znalazła się ona na liście modeli do „popełnienia” w pierwszej kolejności. Model ukazał się w kilku wersjach a do moich rąk trafił zestaw 72014 — Chevrolet C15A No.13 Cab General Service (2C1 All Steel Body), wariant ze skrzynią o konstrukcji metalowej.
Po bliższym przyjrzeniu się, stwierdziłem że należy się spodziewać zestawu tyle atrakcyjnego, co trudnego w montażu. Najprawdopodobniej ograniczenia materiałowe (tworzywo ma dużą ilość plastyfikatora, jest miękkie i raczej nieprzyjemne w obróbce), spowodowały bardzo drobny podział na części składowe. To wymusza na budującym poświęcenie dużej uwagi przy montażu, ciągłe przymierzanie i pasowanie części — ale efekt końcowy jakim jest model (niewątpliwie ciekawego pojazdu) wynagradza trudy.
Przygotowania i budowa
Przeglądając dziesiątki zdjęć ciężarówki, zarówno doskonale zachowanych i jeżdżących egzemplarzy jak i zdjęć historycznych, doszedłem do wniosku że najbardziej widoczny element jakim jest siatka chroniąca przedział chłodnicy w modelu jest zbyt uproszczony. Należało więc wymienić plastikowy nieprzejrzysty element na drobną, prawdziwą siatkę. Model zaczynałem kiedy nie było na rynku zestawu waloryzującego, więc posłużyłem się gotową, fototrawioną siatką czeskiego producenta. Po delikatnym odcięciu plastikowej ramki i usunięciu „zaślepki” można było przykleić siatkę a na nią pocienioną plastikową ramkę. Po dorobieniu charakterystycznego logo chevroleta, efekt nie wyglądał najgorzej. Musiałem przełknąć nieskalowość oczek siatki i zabrać się za obróbkę pozostałych elementów.
Jak już wspomniałem, jakość tworzywa odbiega od tej do jakiej przyzwyczaili nas chińscy i japońscy producenci. Części modelu IBG mają jamy skurczowe i głębokie ślady po wypychaczach, które są po sklejeniu bryły widoczne i muszą zostać zaszpachlowane.
Sprawdzając model z dostępną dokumentacją coraz więcej widać ograniczeń i uproszczeń, które aż krzyczą o poprawkę czy przeróbkę. Wszystko to zniechęciło mnie na tyle że model odłożyłem na bok nie mając nadziei na rychłe zakończenie budowy. Do powrotu do projektu skłoniło mnie… pojawienie się zestawu waloryzującego, który wolę nazywać korygującym. Zawiera on większość elementów, które zamierzałem dorobić. Musiałem jeszcze znaleźć sposób na wykonanie lepszych kół, bo te w modelu tylko z grubsza przypominają oryginał. Z pomocą przyszli znowu Czesi z doskonałym zestawem żywicznym. Po wdrożeniu „korekty” dalsze prace przebiegały już gładko.
Malowanie
Prace okazały się prostsze niż się na początku wydawało. Kolor bazowy to farba Gunze, czarne uszy Mickey Mouse namalowałem drobnym pędzlem. Po naklejeniu kalkomanii i dodaniu washa, model został pomalowany półmatowym lakierem. Następnie nałożyłem suche pastele imitujące wietrzejącą farbę i przyciemniające kalkomanie — białe gwiazdy wręcz świeciły kontrastując z tłem.
Prace uznałem za ukończone kiedy gotową ciężarówkę przybrudziłem pastelą imitującą pył. Model ma się znaleźć na podstawce, więc potrzebował śladów użytkowania. Okazało się jednak, że zbyt czyste są szyby. Pył pasteli nie trzyma się zupełnie gładkich powierzchni, więc zostały one przybrudzone rzadkim matowym lakierem, rozprowadzonym wokół ramki.
Tylne okno jest całe „zakurzone” — przy takiej „dostępności” nikt go z zewnątrz nie czyścił.
Galeria
Tradycyjnie, dzieło dokończyłem bawiąc się w fotografa. Kilka zdjęć zostało sztucznie postarzonych w programie graficznym. Przy okazji na powiększeniach dało się zauważyć że czasem jedno koło jest uniesione do góry – to wina… nierównego tła, którym był pofalowany od zwijania papier w czarnym kolorze.
- Po co ci ten czołg?
- Nie czołg, tylko pojazd wojskowy.
Tak odpowiedziałem na pytanie kolegi, zdziwionego nagłą zmianą profilu zainteresowań (samoloty!)… i zastanowiłem się. Rzeczywiście, w niedalekiej przyszłości postanowiłem dorobić do niego podstawkę i zaaranżować na niej jakąś scenę. To z kolei spowodowało korektę zamierzeń w wykończeniu modelu. Zestaw waloryzujący umożliwia wykonanie kabłąków plandeki jako zdejmowanych, co skrzętnie wykorzystałem. Przy okazji powstał ładunek wypełniający skrzynię, która w wariancie metalowym jest pozbawiona detali wewnętrznych i straszy pustką z gładkimi wewnętrznymi powierzchniami. Wykorzystałem żywiczne elementy domowej roboty odlewów, naklejone na cienki papier w kształcie dna „paki”. W ten sposób ładunek można instalować na wozie bez kleju — pasuje idealnie do kształtu.
