1/72 EADS CASA C-295M – Liberty Quality Kit

EADS CASA C-295M

Metryczka zestawu

Pełna nazwa zestawu: EADS CASA C-295M (C-105A Amazonas)
Producent: Liberty Quality Kit
Nr katalogowy: ?
Liczba i rodzaj elementów: 66 elementów z kremowej żywicy, 2 elementy z kolorowej żywicy, 1 przezroczysta formowana próżniowo, maski
Schematy malowań:
- CASA C-295M (C-105A Amazonas), nr 2800, 1°/9° G.Av.Esq.Arara, Manaus, Brazylia 2009; schemat malowania: ciemno zielony / szary
- CASA C-295M (C-105A Amazonas), nr 2807, 1°/9° G.Av.Esq.Arara, Manaus, Brazylia 2009; schemat malowania: ciemno zielony / szary
- CASA C-295M , nr AMT-251, PRIMESCEMPAT Esq., Tampico, Meksyk 2009; schemat malowania: szary / jasno szary
- CASA C-295M , nr 018, 13. Eskadra Lotnictwa Transportowego, Kraków-Balice, Polska 2010; schemat malowania: cały samolot w kolorze niebieskim

Opis szczegółowy

Opakowanie

Wiadomość o tym modelu była dla mnie dość dużym zaskoczeniem, bowiem nigdy wcześniej nie słyszałem o brazylijskiej firmie Liberty Quality Kit. Po odnalezieniu jej w Internecie okazało się, że nie jest to ich pierwszy model – w swojej ofercie mają takie „drobiazgi” jak samolot szkolno-treningowy AMX i takie kolosy jak DHC-5 Buffalo. Naturalnie firma koncentruje się na modelach statków powietrznych używanych / konstruowanych w Brazylii.

Części zostały zapakowane w nieco przyciasne pudełko, ale być może było to podyktowane względami bezpieczeństwa – elementy przylegające do ścianek nie mają szans na poruszanie się w czasie transportu, a co za tym idzie nie są narażone na połamanie / uszkodzenie. Wyjątkowo wrażliwe śmigła zostały obłożone gąbką, cienkie elementy stateczników usztywniono tekturkami, a drobniejsze części żywiczne zapakowano w woreczki. Opakowanie się sprawdziło – model przebył drogę przez Ocean w stanie nienaruszonym.

Instrukcja

Jak na tak duży model (długość kadłuba około 35cm), części jest stosunkowo mało. Co oczywiście przekłada się na instrukcję. Mam wrażenie, że trochę to wszystko jest zbyt uproszczone. Dwie strony opisujące wzajemne położenie około 70 części… Przyznam, że są pewne niejednoznaczności. Z drugiej strony zestaw jest dedykowany modelarzom doświadczonym, którzy umieją sobie radzić nie tylko ze szczątkowymi instrukcjami, ale i ze skomplikowaną materią jaką jest model żywiczny.

Kolorystyka wnętrza nie jest podana, natomiast schematy malowania opisane zostały z pomocą wzornika FS.
Warto również wspomnieć, że producent z Brazylii, mimo dość pokaźnego już katalogu, nie numeruje swoich modeli…

Jakość części

Zawsze w modelach tego typu szukam czegoś więcej. Czegoś co jest niedostępne w technologii wtryskowej. Czegoś co pozwala przełknąć gorzką pigułkę jaką jest cena zestawu żywicznego.

Kadłub składamy z dwóch połówek, podobnie jak w modelach wtryskowych. Po złożeniu ich w jedną bryłę widać, że jedna z części jest nieco skrzywiona, ale jak to w przypadku modeli żywicznych, łatwo ją naprostować w gorącej wodzie. Skrzydło odlane zostało aż w pięciu częściach i chyba nie jest to taki najgorszy pomysł. Mamy możliwość wywiercenia otworów w tych elementach i usztywnienia ich wewnątrz, co może zapobiec przykrej niespodziance. Długie, pełne i ciężkie elementy skrzydeł obciążone silnikami mogą bowiem „oklapnąć” po pewnym czasie od wykonania modelu.
Sporym zaskoczeniem są gotowe już okna w burtach kadłuba wykonane z przeźroczystej żywicy. Nie są one może bardzo przejrzyste, ale myślę, że pasta polerska powinna poprawić ich wygląd. Tym bardziej, że dostęp do nich nie jest ograniczony ani z jednej ani z drugiej strony.

Powierzchnia miniatury na kadłubie jest dość dobra. Niestety nie da się tego powiedzieć o statecznikach – na jednym ze zdjęć widoczna jest dość poważna wada, którą nazwałbym „skórką pomarańczową w powiększeniu”.
Okna w kabinie pilotów zostały zaprojektowane jako część dużego elementu vacu, przykrywającego pomieszczenie załogi. Jakość – dość dobra.

Wierność odwzorowania

Linie podziałowe oczywiście są wgłębne, ale stosunkowo delikatne. Gdzieniegdzie będą wymagały poprawki, choć wszystkie niedociągnięcia ujawnią się z pewnością po pokryciu żywicy podkładem. Detale na kadłubie w postaci różnych paneli są rozmyte i nie są szczytem tego co można osiągnąć odlewając model z żywicy.

Małe części wyglądają gorzej niż duże. Albo nie przygotowano ich z dbałości o szczegóły, albo po prostu jakość przygotowania elementów nie stoi na najwyższym poziomie. Efekt jest praktycznie taki sam – trzeba będzie coś dać od siebie.

Zgodność wymiarowa

Nie mam nawet schematycznych rysunków tego typu samolotu. Mogę jedynie porównać podstawowe wymiary. A i to jest utrudnione wobec skrzydeł składających się z kilku elementów.
Ale oczywiście sprawdziłem główne wymiary modelu i zdecydowanie nie ma się do czego przyczepić. Odchyłki długości i rozpiętości rzędu 1mm.

Wyposażenie

Ubogo. Tak jednym słowem można określić detale w modelu. Kabina pilotów składa się z niezwykle uproszczonej „wanny”, w której montujemy jedynie panele boczne i środkowy. Reszta należy do nas – tablica przyrządów, wolanty, panel przełączników i wskaźników nad głowami pilotów. W przedziale transportowym sprawa wygląda o wiele gorzej. Nie ma dosłownie nic. Ani podłogi ani sufitu ani struktury wewnętrznej kadłuba. Gdyby zdecydować się na otwarcie rampy ładunkowej, czeka nas nie lada przeprawa z samodzielnym dorabianiem części.

A co na zewnątrz? O komorach podwozia można jedynie powiedzieć, że są. Goleń przedniego podwozia będzie wymagać „zabiegów upiększających”, wózki podwozia głównego na szczęście w całości chowają się w komorach. Koła były zaprojektowane dość dobrze, niestety technologia przygotowania części spowodowała, że detal jest zatarty i „zalany”.

Jasnym punktem zestawu są śmigła, choć jak widać na załączonych obrazkach, będą wymagać szlifowania i polerowania. Ciekawym i dość rzadkim rozwiązaniem są kolorowe elementy świateł pozycyjnych montowane na każdym ze skrzydeł.

Kalkomanie

W modelach krótkoseryjnych sporym problemem bywają kalkomanie. Producenci, chcąc oszczędzić na kosztach, drukują często znaki własnym sumptem. Jakość takich naklejek często bywa powiedzmy średnia, znaki trzeba wycinać, arkusz pokrywać dodatkową warstwą lakieru, a i tak dostajemy nieprecyzyjny druk ze słabym nasyceniem kolorami.

Tu na szczęście dla nas modelarzy firma brazylijska zamówiła kalkomanie w USA, u znanego producenta Microscale. I szczerze mówiąc te kalkomanie dość mocno odstają od samego modelu. Są precyzyjnie wydrukowane, z dobrym nasycenie barw, na cienkim nośniku. Napisy eksploatacyjne są wyraźne, słowo „propeller” wyraźnie odcina się na czerwonym pasku ostrzegawczym. Należy się naprawdę wysoka ocena.

Zestawy uzupełniające / korygujące błędy zestawu

Wprawdzie to już drugi model C-295 obok vacu Broplanu, ale nie sądzę by ktokolwiek pokusił się choćby o elementy fototrawione. A szkoda, bo z pewnością dodałyby uroku gotowemu modelowi.

Podsumowanie

Jak już wspomniałem, miłośnicy biało-czerwonej szachownicy nie mają lekkiego wyboru. Albo vacu Broplanu za bagatela około 230zł, albo opisywana miniatura za mniej więcej 100$ (czyli jeszcze więcej). Oba modele są bardzo wymagające, oba potrzebują wielu uzupełnień. C-295 z Broplanu ma bogatsze wnętrze, CASA z Brazylii ma o wiele lepsze kalkomanie. Kiedy jeszcze pomyślę sobie, że modele tej wielkości spod znaku Revell czy Italeri kosztują mniej więcej połowę tej ceny, mam jeszcze większy zgryz.
Pozostawiam zatem decyzję Czytelnikom i przypominam o jeszcze jednym wyjściu z tej nieco patowej sytuacji. Może warto poczekać na to aż któryś ze wspomnianych powyżej potentatów zabierze się za opracowanie tego ciekawego tematu. Wszak jest już kilka wersji tego samolotu. A i liczba użytkowników stale rośnie – Brazylia, Chile, Kolumbia, Czechy, Finlandia, Hiszpania, Meksyk, Portugalia, a nawet Algieria.