Messerschmitt Me 262B-1a/U1
Jedyny zachowany do dziś Messerschmitt Me 262B-1a/U1 (W.Nr.110305, czerwona „8″) był jednym z 15 szkolnych Me 262B przebudowanych na nocne myśliwce w zakładach Blohm und Voss w Wenzendorf pod Hamburgiem. Było to rozwiązanie tymczasowe w oczekiwaniu na produkcję zaprojektowanych do tej roli od podstaw samolotów Me 262B-2. Jak większość prowizorek, tak i te myśliwce okazały się jedynymi nocnymi myśliwskimi Me 262.
Me 262B-1a/U1 (W.Nr.110305) został wyprodukowany w początkach 1945 roku i dostarczony do 10./ JG 300, znanej jako „Kommando Stamp”. Jednostka została później przemianowana na „Kommando Welter”, zaś w kwietniu 1945 roku na 10./NJG 11. Jednostka stacjonowała do kwietnia 1945 roku) na lotnisku Burg-Bei-Magdeburg (południowy zachód od Berlina) i była częścią systemu obrony powietrznej stolicy III Rzeszy.
Gdy 12 kwietnia 1945 roku baza w Burg została zbombardowana i praktycznie wyeliminowana z działań wojennych, samoloty przetoczono do pobliskiej autostrady Lubeck–Leck. Pod koniec kwietnia trzy sprawne Messerschmitty przeleciały na lotnisko Schleswig w Danii, gdzie 6 maja 1945 roku został przejęty przez Anglików.
Zdobycz przetransportowano do Wielkiej Brytanii, gdzie samolot otrzymał numer Air Ministry 50 i został poddany badaniom w Central Fighter Establishment. Wymontowano tam z niego część elektroniki do dalszych badań oraz wymieniono niektóre z instrumentów podkładowych na angielskie. Część przyrządów i przełączników w kokpicie została pospiesznie opisana farbą napisami w języku angielskim, aby ułatwić pracę pilotom i obsłudze naziemnej.
Samolot został uszkodzony 6 lipca 1945 roku, gdy przesmarował pas startowy. W czasie naprawy uszkodzeń zainstalowano nowe anteny radaru. Po testach znalazł się wraz z wieloma innymi zdobycznymi samolotami niemieckimi w Farnborough. Tam zdobycz pokazano oficerom sojuszniczych sił powietrznych — jednym z nich był kapitan Jack Meaker z lotnictwa południowoafrykańskiego. Wybrał on 5 samolotów, po czym… zapomniał o sprawie, będąc przekonanym, że resztę załatwią czynniki oficjalne.
Po ukończeniu kursu powrócił do Związku Południowej Afryki, gdzie na początku 1947 roku został wezwany do przełożonego. Ten pokazał mu rachunek na sumę 6000 funtów, wystawiony przez Union Castle Steamship Company za transport i składowanie samolotów na jednym z nadbrzeży portu w Kapsztadzie.
Szczęśliwie dla Meakera całą sprawę udało się wyjaśnić i rachunek został opłacony przez lotnictwo południowoafrykańskie. Zdobycz, teraz już własność SAAF, przetransportowano do bazy lotniczej Dunottar. Dopiero na początku lat 70-tych samolot przeniesiono na tymczasową wystawę w Fort Klapperkop w Pretorii, zaś w 1972 roku SAAF przekazało go South African National Museum of Military History w Johannesburgu.
Samolot został odnowiony bardzo starannie, na podstawie długotrwałych badań i poszukiwań oryginalnych informacji. Po latach eksponowania w nieprawidłowym kamuflażu obecnie jest pokazywany w malowaniu zgodnym z oryginalnym tak, jak to tylko było możliwe.
