T-34/85 – 1/48 Hobby Boss
Historia
T-34 stał się synonimem radzieckiego czołgu II wojny światowej. To niewątpliwie najbardziej znana konstrukcja rosyjska z tamtego okresu. Czołg T-34 produkowany był w ogromnych ilościach w 2 podstawowych wersjach: z armatą o kalibrze 76 mm oraz z armatą o kalibrze 85 mm. Stąd oznaczenia T-34/76 oraz T-34/85. Wyróżniał się prostą konstrukcją co pozwalało na prawdziwie masową produkcję oraz gwarantowało mu odporność na surowe warunki klimatyczne panujące na ogromnych obszarach Rosji.
Model i jego budowa
Od dłuższego czasu nosiłem się z zamiarem zbudowania repliki kultowego polskiego T-34, czyli „Rudego 102”. Kiedy na rynku pojawił się model firmy Hobbyboss w skali 1/48, niewiele się namyślając nabyłem go. Jakież było moje zaskoczenie, kiedy po otwarciu pudełka okazało się, że mam do dyspozycji kompletny model z odtworzonym pełnym wnętrzem! Z tego co wiem, żaden model T-34 w skali 1/35 nie jest tak kompletnie wyposażony jak miniatura od Hobby Bossa.
Oczywiście kiedy zacząłem zgłębiać temat okazało się, że poszczególne serie produkcyjne z poszczególnych fabryk różnią się detalami czasem dość istotnymi. Na przykład okazało się, Rosjanie stosowali wieże wykonane w różnych technologiach (spawane, odlewane). Skutkowało to zmianą kształtu tychże wież. Ponieważ mój model dobrałem na podstawie wyglądu kół (tu również wyróżniamy 2 podstawowe typy), okazało się, że właśnie wieża nie ma właściwego kształtu. Początkowo zamierzałem skorygować te nieścisłości w kształcie, ale po namyśle jednak zrezygnowałem i postanowiłem zbudować model prosto z pudełka w innym, chociaż też polskim malowaniu (w odróżnieniu od „Rudego” – historycznym). Przy okazji postanowiłem nabrać więcej doświadczenia przed budową właściwego „Rudego”. A ponieważ jestem nowicjuszem w zakresie budowy modeli pancernych, postanowiłem na tym właśnie modelu poćwiczyć różne techniki osiągania realistycznego wyglądu – jednym słowem, postanowiłem poeksperymentować z brudzeniem czołgów.
Jakość tworzywa jak i stopień dopasowania poszczególnych elementów nie budzi żadnych zastrzeżeń. Podczas budowy praktycznie nie używałem szpachlówki w celu łatania szpar czy ubytków. Spróbowałem jedynie wykonać imitację linii spawu na wieży. Nie wyszło idealnie, ale metoda jest rozwojowa. Trzeba jedynie rozcieńczyć odrobinę szpachlówkę aby była bardziej płynna i zanim wyschnie należy usunąć taśmę maskującą.
Do wykonania imitacji spawu wykorzystałem standardową szpachlówkę firmy Tamiya oraz 3 mm szerokości niebieską taśmę 3M. Do uzyskania bardziej płynnej konsystencji szpachlówki polecam zastosowanie zmywacza Wamodu. Przy okazji dobra rada dla wszystkich, którzy nie przepadają za mozolnym szlifowaniem zbyt dużych ilości nałożonej szpachlówki, a nie znających tej metody: szpachlówkę, nawet zaschniętą, można bezboleśnie rozpuścić i usunąć jej nadmiar uzyskując pożądaną ilość za pomocą zmywacza firmy Wamod (działa w 100% w przypadku szpachlówki Tamiya, niestety nie sprawdzałem wyrobów innych producentów). Metoda jest o tyle cenna, że jeśli tylko szpachla nie wżarła się głęboko w plastik, daje się ją usunąć bez żadnych uszkodzeń powierzchni modelu.
Wracając do budowy modelu, jak już wspomniałem, model składa się bez żadnych niespodzianek, elementy precyzyjnie do siebie pasują. Całość zmontowałem i pomalowałem zgodnie z instrukcją, wspomagając się trochę zdjęciami egzemplarzy muzealnych. Wnętrze po pomalowaniu białą farbą wybrudziłem farbami olejnym z palety 502 Abteilung: czarnym i brązowym (Wash Brown). Przedział silnikowy upaprałem dużo mocniej imitując zabrudzenia olejem chlapiącym z silnika podczas jego wytężonej pracy (nie mam pewności co do jakości wykonania silnika w T-34, ale znając rosyjskie silniki lotnicze uznałem, że ilość oleju wydostająca się z silnika w czołgu powinna być spora). Wnętrze przedziału załogi dodatkowo wybrudziłem pigmentami w kolorach ziemi.
Kiedy miałem już gotową bryłę czołgu, pociągnąłem całość Surfacerem. Następnie cały model pomalowałem farbą Vallejo Model Color nr 96 (894 – wg alternatywnej numeracji Vallejo – nie bardzo pojmuję po co im podwójna numeracja). Farbę tradycyjnie rozcieńczyłem rozcieńczalnikiem Gunze do farb serii C uzyskując konsystencję mleka. Tak przygotowana mieszanka kładziona aerografem daje gładką, aksamitną powierzchnię bardzo mocno trzymającą się podłoża.
Następnym etapem było przygotowanie powierzchni modelu na przyjęcie kalkomanii. W tym celu całość pomalowałem błyszczącym lakierem bezbarwnym Vallejo w sprayu. Po położeniu naklejek (wykorzystałem arkusz dołączony do pozycji Topcolors 12 p.t. „Eastern Front Part 1” wydawnictwa Kagero), wykonałem tradycyjne w modelarstwie lotniczym zaciemnianie linii podziałów, czyli pokryłem model miksturą czarnej i brunatnej farby olejnej rozcieńczoną benzyną do zapalniczek.
Następnie całość przetarłem wacikami nasączonymi czystą benzyną do zapalniczek. Po tym etapie, pokryłem cały model bezbarwnym lakierem matowym Vallejo. Następnie delikatnie przetarłem bazowym zielonym kolorem te części oznakowania modelu, które miały być starte i słabo widoczne. W ramach eksperymentu model pokryłem washem Miga przeznaczonym do zielonych kamuflaży.
Później metodą suchego pędzla delikatnie przetarłem model farbą Vallejo nr 118 (kolor middlestone). Kolejną rzeczą było zróżnicowanie odcieni zieleni, które chciałem uzyskać za pomocą farb olejnych. Wykorzystałem do tego 4 odcienie olejnych farb 502 Abteilung: Abt170 German Grey Highlight, Abt110 Black, Abt 080 Wash Brown oraz Abt155 German Three-Tone Fading. Efekt widać na zdjęciach i choć nie jestem z niego zadowolony, to jednak metoda jest dobra. Jednak muszę ją jeszcze poćwiczyć. Ostatnim etapem było pudrowanie modelu za pomocą pigmentów. Użyłem do tego 2 odcieni: czarnego i ziemistego. Tych samych pigmentów użyłem do wykonania imitacji błota na kołach i gąsienicach.
Na koniec zostało doklejenie elementów wyposażenia i przypudrowanie rur wydechowych.
Podsumowanie
Model nie wyszedł mi tak, jak to sobie założyłem. Daleko, bardzo daleko mi jeszcze do mistrzów pancerki, niemniej jednak pierwsza próba za mną. Zdaję sobie sprawę z tego, że pewnie będę musiał zbudować jeszcze sporo modeli czołgów zanim uda mi się osiągnąć zamierzony efekt. Jednak tematyka wykonania realistycznego malowania czołgu tak mnie wciągnęła, że teraz już wiem, że modele na gąsienicach i kołach na stałe zagoszczą w mojej kolekcji. Ograniczę się jedynie do skali 1/48.
Model śmiało mogę rekomendować każdemu modelarzowi. Bogate wyposażenie i przystępna cena powodują, że jest to propozycja godna rozważenia.
Materiały źródłowe
- Moszczanski, Ilia T-34/85, #275, Wydawnictwo Militaria
- Jabłoński, Stanisław; Okoński, Grzegorz T-34/85 Topshots #32, Wydawnictwo Kagero 2006
- Jabłoński, Stanisław; Pasieczny, Jacek Eastern Front Topcolors #12, Wydawnictwo Kagero 2009
Galeria
