Dewoitine D.520 – 1/48 Tamiya
Historia
Zbudowany przeze mnie model ma przedstawiać samolot myśliwski D.520 z okresu kampanii we Francji w roku 1940, pilotowanego przez polskiego pilota Mieczysława Mumlera z GC II/7. Samolot pomalowany był w standardowy 4-barwny kamuflaż francuski, z indywidualnym oznaczeniem pilota, białą literą „M”.
Malowanie i oznakowanie tego egzemplarza udokumentowane jest fotografiami, wykonanymi przez niemieckich żołnierzy.
Budowa modelu
Kadłub i kabina pilota
Prace przy modelu rozpocząłem standardowo od kabiny pilota. Odwzorowanie wyposażenia kadłuba w modelu jest wystarczające i nie wymagało wielu dodatkowych zabiegów waloryzacyjnych. Wraz z elementami fototrawionymi Part wnętrze jest bogate w detale. Od siebie dodałem przewody instalacji elektrycznej i cięgna, wykonane z drucików miedzianych, pozyskanych z zasilaczy.
Po wklejeniu wszystkich detali do kadłuba i sklejeniu podłogi kabiny pomalowałem podkładem Mr. Surfacer 1200. naniosłem następnie kolor granatowy. Użyłem mieszanki farb MM Acryl. Tablicę przyrządów pomalowałem czarną farbą Pactra.
Ślady eksploatacji we wnętrzu kadłuba wykonałem czarną farba temperową (tzw. wash) i metalizerem. We wlotach do chłodnic wkleiłem siatki ochronne z drobnooczkowej siatki i wzmocnienia z kawałeczków plastiku. Kadłub po sklejeniu wymagał niewielkiego szpachlowani na łączeniach.
Oświetlenie modelu
W modelu zainstalowałem oświetlenie wykonane z diod. W skład instalacji elektrycznej wchodzą: 2 baterie 3V, przełącznik 2-torowy, 2 diody czerwone i 2 diody zielone. Baterie umieściłem w przedniej części kadłuba, zaraz za nimi zamocowałem przełącznik. Od przełącznika w kadłubie i skrzydłach poprowadziłem kable do diod. Diody zamocowane zostały przeze mnie w miejscach oświetlenia pozycyjnego samolotu tzn. końcówkach skrzydeł i po obu stronach statecznika pionowego.
Skrzydło i usterzenie
Skrzydła kleiłem w ten sposób iż do dolnego płata dokleiłem najpierw górne połówki lewego i prawego skrzydła. Waloryzacji poddałem lotki wcześniej odcięte od skrzydła. Wyciąłem w nich otwory na zawiasy, które wykonałem z kawałków tworzywa. Wyszlifowałem także ich krawędzie nadając im poprawne kształtu, umożliwiające montaż w pozycjach wychylonych w skrzydle. Lufy karabinów wykonałem z igieł lekarskich. Zamontowałem je w otworach skrzydłowych przy użyciu kleju CA.
Wychylone klapy skrzydłowe wkleiłem w miejsca montażowe, po wcześniejszym usunięciu kołków montażowych z klap, aby lepiej przylegały do krawędzi skrzydła.
Malowanie i oznakowanie
Na podstawie analizy zdjęć tego egzemplarza przyjąłem, podobnie jak sugerują inne źródła, że był on pomalowany na górnych powierzchniach w standardowy kamuflaż francuski składający się z kolorów zielonego, czekoladowego i szaroniebieskiego. Dolne powierzchnie w tym schemacie malowane były kolorem jasnym szaroniebieskim.
Malowanie modelu rozpocząłem od zabezpieczenia taśmą Tamiya kabiny i luków. Pokryłem model Mr. Surfacerem 1200. Po wyschnięciu podkładu i poprawkach polegających na podszlifowaniu drobnym papierem miejsc wymagających korekty namalowałem wzdłuż linii podziałowych i w zakamarkach czarną farbą zaciemnienia. Rozpocząłem malowanie właściwego kamuflażu od dolnych powierzchni. W czasie malowania w niektórych miejscach dodałem białej farby, aby wzmocnić efekt wypłowienia koloru. Gdy niebieska farba wyschła zamaskowałem dolne powierzchnie i rozpocząłem malowanie górnych i bocznych powierzchni modelu. Kolory nanosiłem w kolejności: szaroniebieski, zielony, czekoladowy. Do maskowania poszczególnych kolorów użyłem taśmy Tamiya oraz wałeczków Patafixu na krawędziach przejścia kolorów, aby uzyskać lekkie rozmycie. Oznakowanie w postaci kokard namalowałem przy użyciu masek Montex. Po wyschnięciu farb usunąłem maskowanie i pokryłem cały model lakierem bezbarwnym (sidolux).
Kalkomanie z literą M oraz napisami naniosłem na model wykorzystując swoją sprawdzoną metodę – sidolux pod kalkomanie i płyn MicroSol na kalkomanie.
Prace wykończeniowe
Do modelu wkleiłem wcześniej przygotowane rury wydechowe. Rozwierciłem w nich otwory wylotowe nadając temu elementowi wygląd rury. Pomalowałem je matalizerami z domieszka brązowej farby.
W związku z tym, iż model ma przedstawiać maszynę w trakcie eksploatacji w warunkach frontowych musiałem koniecznie wykonać ślady eksploatacji. Rozpocząłem od zapuszczenia linii podziałowych i zakamarków na powierzchniach płatowca farbą temperową rozcieńczoną wodą z dodatkiem płynu do mycia naczyń. Takie zabrudzenie linii wyciąga efekt preshadingu. Również tą farba, mieszając czarną z brązową w różnych proporcjach, zrobiłem ślady wycieków paliwa i oleju obok wlewów i otworów inspekcyjnych.
W miejscach, gdzie poszycie było metalowe przy pomocy metalizera MM Aluminium wykonałem otarcia i odrapania farby. Za rurami wydechowymi i w zakamarkach natrysnąłem mocno rozrzedzoną czarną farbę.
Zamocowałem za pomocą bezbarwnego kleju Humbrol ClearFix ostatecznie osłonę kabiny pilota w pozycji odsuniętej. Tak postarzały model pokryłem ostateczną warstwą półmatowego lakieru, będącego mieszanką bezbarwnej matowej Pactry i sidoluxu.
Materiały źródłowe
- Belcarz Bartłomiej Polskie Lotnictwo we Francji 1940 Wydawnictwo Stratus
- Belcarz Bartłomiej Dewoitine D.520 Yellow Series #6115, Mushroom Model Publications, 2005
- Danel RaymondThe Dewoitine D.520 Aircraft Profile #135, Profile Publications Ltd., 1971
- Magazyn modelarski Replic # 71, # 148
Galeria
