1/72 Curtiss Hawk 81A (early P-40) – Pavla Models #72033

Hawk 81A

Metryczka zestawu

Pełna nazwa zestawu: Curtiss Hawk 81A (early P-40)
Producent: Pavla Models
Nr katalogowy: 72033
Liczba i rodzaj elementów: 35 z szarego tworzywa, 2 przezroczyste (vacu), 37 żywicznych
Schematy malowań:
- P-40-CU 8th PG, baza Langley Field, Virginia, lato 1940; schemat malowania 41 Olive Drab / 43 Neutral Grey
- Tomahawk Mk.IIB F/Lt. Clive R. „Killer” Caldwell, LD*C AK 498, 250th Sqn Północna Afryka, rok 1942; schemat malowania Dark Earth / Mid Stone / Azure Blue
- H-81A-2 Lt Charles N. Older „68″ z 3. Dywizjonu Pościgowego „Hell’s Angels” AVG, Chiny 1941/1942; schemat malowania Dark Green / Dark Earth / Sky (lub Sky Grey)
- Tomahawk Mk.IIB por. Aleksiej S. Chlobystow, biała 58; 20 IAP, front karelski, 1942; schemat malowania Dark Green / Dark Earth / Sky zamalowany częściowo na górnych powierzchniach biała farbą

Opis szczegółowy

Opakowanie

Zawsze, kiedy wpada mi w ręce model Pavli, myślę sobie — kiedy oni w końcu zmienią to pudełko? Nie chroni ono naprawdę przed niczym. Często po dowiezieniu do domu połowa części jest poza ramkami, co delikatniejsze elementy vacu mogą zostać po prostu zgniecione.

Instrukcja

Opis składania modelu podzielony na 14 etapów, jest niezwykle precyzyjny. Podano kolorystykę nawet najdrobniejszych części, a w przypadku gdy zachodzi konieczność dorobienia czegoś samodzielnie, wszystko jest dokładnie zwymiarowane. Cztery czarno-białe schematy malowania; specyfikacja kolorów według palety Federal Standard, Humbrola i Agamy.

Jakość części

Nie czas rozczulać się nad pudełkiem, najważniejsze że otrzymujemy nowy model słynnego P-40. Dziś możemy jeszcze kupić miniaturę z AML, ale kiedy Pavla wydawała swój zestaw, jedynym wczesnym Tomahawkiem był ten z Academy.

Model należy do kategorii short-run, zatem trzeba nieco popracować nad powierzchnią — niektóre drobne linie wgłębne zostały zalane. Na wielu elementach (koła i golenie podwozia głównego) widać jamki skurczowe tworzywa. Zbiornik paliwa wygląda tak, jak gdyby nie dotarła do niego odpowiednia ilość tworzywa. Najgorzej jest z drobnymi częściami, będzie je bardzo trudno odciąć z ramek bez uszkodzeń.

Wierność odwzorowania

Przebieg linii podziałowych na kadłubie jest taki, jak w planach zamieszczonych w monografii AJ-Pressu — rozbieżności zaczynają się na skrzydłach. Sięgnąłem jednak do drugiego źródła i według planów zamieszczonych w Scale Aviation Modeleller siatka linii jest niemal identyczna. Jedynie skrzydłowe karabiny maszynowe znajdują się zbyt blisko komór podwozia głównego.

Gdyby chcieć się przyczepić, to brakuje konsekwencji w zaznaczaniu nitów. Na kadłubie zaznaczono niemal wszystkie, prócz tych na panelach blach przykrywających połączenie kadłuba ze skrzydłami. Nie zaznaczono również wlewów paliwa do zbiornika za plecami pilota (za szybą). Brakuje celownika z muszką, a na kołach podwozia głównego na nic się zdaje bieżnik wobec miernej jakości części wtryskowych.

Osłona kabiny pilota w moim egzemplarzu to kompletna porażka. Tworzywo chyba nie ostygło dość dobrze gdy zdjęto wytłoczkę z kopyta i element nie nadaje się, niestety, do użytku. Okienka za osłoną kabiny trzeba wykonać samodzielnie, używając dołączonego arkusika pleksi.

Zgodność wymiarowa

Model bardzo korzystnie prezentuje się po przyłożeniu do planów. Jedyne odchyłki dotyczą rozmiarów „brody” osłaniającej chłodnicę (jest za duża o około 1mm) oraz statecznika pionowego (zły kształt powierzchni sterowej wydłużającej niepotrzebnie cały samolot o około 2 mm).

Wyposażenie

Na szczęście producent dołożył wiele ważnych elementów wykonanych z żywicy. Są zatem burty kabiny, fotel pilota i karabiny (niestety tylko te skrzydłowe), a także wloty do podkadłubowej chłodnicy, łopaty śmigła i rury wydechowe w dwóch wersjach. Odlewy nie zachwycają precyzją. Weźmy choćby rury wydechowe, które powinny mieć małe zagłębienia „udające” pusty środek.

Kalkomanie

Kalkomanie zostały wydrukowane przez Extratech, są błyszczące, z minimalną ilością przezroczystego filmu. Niestety nie są wolne od błędów. Najbardziej rzucający się w oczy to kolory — niebieski w znakach angielskich i amerykańskich jest zbyt jasny, zaś żółty na brytyjskich kokardach powinien być o ton ciemniejszy. Na maszynie Cliva Caldwella litery kodowe są wyraźnie białe, a winny być jasnoszare (Light Grey). Natomiast dla maszyny należącej do dywizjonu „Hell`s Angels” przygotowano dwie wersje białego numeru na stateczniku pionowym, jako że P-8109 jest spotykany w literaturze równie często jak P-8143¹.

Zestawy uzupełniające / korygujące błędy zestawu

Jest kilka dodatków podnoszących walory naszego zestawu, jednak większość trzeba zamawiać za granicą. Możemy zafundować sobie nową owiewkę ze Sqadrona lub komplet „blaszek” z firmy Airwaves. Bardzo ładne fototrawione celowniki znajdziemy w zestawie CMK.

Airwaves (AC72-54) – blaszka z elementami fototrawionymi.
Airwaves (SC72-34) – żywiczny przód kadłuba.
CMK (7031) – blaszka z elementami fototrawionymi – celowniki i zestawy kolorowych świateł pozycyjnych.
Eagle Cal (7231) – zestaw kalkomanii „AVG P-40B Tomahawks 2nd Squadron”.
Pavla (S 72032) – fotel pilota (taki sam, jak w omawianym zestawie).
Skymodels (72-058) – zestaw kalkomanii „Curtiss P-40″.
Squadron (SQ9115) – osłona kabiny pilota (vacu).
Tally Ho! (72019) – zestaw kalkomanii „P-40 B/C/E”.

Podsumowanie

Choć lubię tę czeską fimę, to niestety ten zestaw wydaje mi się jednym z najgorszych w ich katalogu. Na niewątpliwy plus należy zapisać dość dobre oddanie kształtu samego płatowca. Na minus zaś jakość wykonania i kalkomanie. Zapowiada się trudny model, a pilniki i papiery ścierne na pewno pójdą w ruch.

Literatura:

Marek Ryś, Zbigniew Kolacha, Krzysztof Janowicz „Curtiss P-40″, Monografie Lotnicze #64, #65, #66; AJ-Press.
Richard J. Caruana „Second Generation Hawks”; minimonografia w Scale Aviation Modeller International: Vol.8 No.2 Feb 2002.
Jaroslav Novotny Jr. „Se zralokem na pridi, s tygrem na trupu”; minimonografia w Plastic Kits Revue #12 i #13 (rocznik 1993).
Andree Zbigniewski „AVG Flying Tigers” Miniatury Lotnicze #28; Kagero.