1/72 Nord NC.701 Martinet – RV Resin #72004
Metryczka zestawu
- Pełna nazwa zestawu: Nord NC.701 Martinet
- Producent: RV Resin
- Nr katalogowy: 72004
- Liczba i rodzaj elementów: 95 z jasnobrązowego tworzywa, 16 przezroczystych
Schematy malowań
- Nord NC.701 Martinet, 12-XB (N19), l’Armée de l’Air; schemat malowania: cały samolot w naturalnej barwie aluminium,
- Nord NC.700, N1012, GB I/34 „Bearn”, l’Armée de l’Air, około 1945; schemat malowania: cały samolot w kolorze ciemnozielonym,
- Nord NC.701 Martinet, N1, około 1946; schemat malowania: ciemnozielony / jasnoniebieski,
- Nord NC.701 Martinet, 1.S.16 (N?), 1 Escadrille de servitude, Aéronavale, St.Raphael, około 1950; schemat malowania: cały samolot w naturalnej barwie aluminium,
- Nord NC.701 Martinet, S (N203), l’Armée de l’Air, Ivato, Madagaskar, około 1950; schemat malowania: cały samolot w naturalnej barwie aluminium.
Uwagi: Te same wypraski zostały przez firmę RV Resin zapakowane do zestawów #72003, #72005 i #72008. Naturalnie miniatury mają inne kalkomanie i elementy charakterystyczne dla poszczególnych wariantów.
Opis szczegółowy
Wprowadzenie
Skojarzenie ze starym modelem KP jest nieodłączne w tym przypadku, nawet dla tych którzy nie pamiętają czasów gdy modele można było dostać Centralnej Składnicy Harcerskiej. Oczywiście nie leżały na półkach tak jak teraz, tylko trzeba je było „upolować”. Kiedy nadchodziła dostawa z Czechosłowacji, brało się praktycznie wszystko co przyjechało. Tak też swego czasu stałem się posiadaczem Aero C-3A. Niemal od razu go zrobiłem i nie wspominam go jako szczególnie trudnego. Trzeba było uporać się oczywiście z wszechobecnymi nadlewkami, czasem były praktycznie na całym obwodzie części… Nic nie pasowało na tyle dobrze by obeszło się bez szpachlowania, a oszklenie należało doprowadzić do jakiej takiej przejrzystości z pomocą przeróżnych chałupniczych metod.
Z radością więc powitałem zastępcę (a raczej następcę) wypuszczonego przez RV Resin, tym bardziej, że moje zainteresowanie przeniosło się ostatnio na maszyny z biało-czerwoną szachownicą. A prezentowany w tej recenzji Nord NC.701 używany był w Samodzielnej Eskadrze Aerofotogrametrycznej i Rozpoznania Lotniczego. Ale po kolei.
Opakowanie
Pudełko niezwykle solidne, przypominające te w które pakuje swoje miniatury firma Valom. Niezwykle solidna wanna i cienkie wieko z papieru dobrej jakości z oszczędnym i zarazem eleganckim rysunkiem. I plus za otwieranie od góry, co bardzo się przydaje w procesie „produkcji”.
Instrukcja
Stosunkowo mało jak na tak spory model. Jest trochę historii, a sam obrazkowy opis składania modelu zajmuje ledwie dwie strony. Wydaje mi się, że to trochę za mało. Tym bardziej że przy takim układzie rysunków wiele części nie ma jednoznacznie określonego położenia. Brakuje choćby linii prowadzących dany element do odpowiedniego miejsca w kadłubie czy w komorach podwozia.
Jest kilka bardzo ciekawych rysunków pochodzących z pewnością z książki tego samego wydawcy. Bardziej by się przydały jednak choćby schematy wnętrza.
Kolejne dwie strony to malowania, każde tak naprawdę w trzech rzutach. Schematy, w których możemy wykonać maszynę nie są specjalnie skomplikowane, niemniej nie ma ani słowa na temat okresu i jednostek, które je użytkowały poszczególne samoloty. Tu jednak ujawniła się potęga Internetu i dość szybko odnalazłem te informacje zgromadzone na jednej stronie: Traditions des escadrilles de l’Armée de l’air
Jakość części
Części wykonano z tworzywa o dość nietypowym kolorze. Technologia short-run powoduje, że ramki wlewowe są grube i zdarzają się nadlewki. Nie zauważyłem natomiast zapadnięć tworzywa, nadlewki są zaś łatwe do usunięcia.
Części przezroczyste są bardzo dobrej jakości, co przy takiej dziobowej „szklarni” ma niebagatelne znaczenie. Oba elementy dobrze pasują, wbrew opiniom wyrażonym na czeskim forum modelarskim.
Wierność odwzorowania
Tutaj nie ma co odkrywać Ameryki. Marek Możdżeń dużo wcześniej ode mnie oglądał ten model na E-Day. Zatem za pozwoleniem pozwalam sobie zacytować jego opinię i uwagi:
„Ten Siebel (uwagi dotyczyły modelu #72003; przyp. autora) jest ładny. Właściwie, każdy kto model oglądał na stoisku firmowym mówił piękny i to w wielu językach świata.
To, czego się najbardziej obawiałem, czyli nity – są wzorowe. Naprawdę, mogą być wzorem dla wielu firm wielkoseryjnych.
I tutaj właśnie zwracam uwagę — trzeba pamiętać, że to jest short run — raz, że kilka detali jest pominiętych (o tym poniżej), dwa, że spodziewam się spadku jakości wraz ze zużyciem form. Oprócz linii i nitów, model ma fantastycznie oddane szczegóły na powierzchni.
Marek Możdżeń”
„Linie podziału i nitowań zaskakują szczegółowością i są naprawdę poprawnie naniesione. Zresztą jedyne do tej pory zgłaszane problemy to przebieg linii na statecznikach poziomych — na rosyjskojęzycznym forum poddano go w wątpliwość — sprawdziłem i jest prawidłowo. Szkło ma prawidłowy kształt (nareszcie!) części sufitowej — charakterystyczne płaskie panele.
Marek Możdżeń”
Zgodność wymiarowa
„Model ma dwa widoczne, ale nie grube błędy. Pierwszy to umieszczenie okien — tutaj winne są plany Radka Vavrziny, który za bardzo pofantazjował i narysował w proporcjach — licząc od krawędzi szkła, (nie ramki !) i podając w [mm] skali 1/72 — 6-7-6-6,5-6-7-6 — czyli w niemal równych odstępach. Podczas gdy gołym okiem i na każdym zdjęciu widać, że środkowe były rozsunięte bardziej, jak skrajne. W realnym samolocie jest — mierzyłem własnoręcznie przeliczając na skalę w [mm] — 6-6-6-8,4-6-6-6.
Możliwe, że błąd powstał ze złej interpretacji pomiarów, ramka okna to w skali 1/72 po 0,5 mm z każdej strony, co daje ów 1 mm błędu przesunięcia w planach (i modelu).
Niestety model odzwierciedla plany. Łączna długość okien się zgadza, a miejsca otworów nie bardzo. Trzeba rozsunąć środkowe okna (licząc od przodu: drugie o 1 mm w przód, trzecie o 1 mm w tył) aby uzyskać charakterystyczną, dłuższą „przerwę” pomiędzy tymi środkowymi właśnie. Okno pierwsze i czwarte jest na właściwym miejscu. Myślę, że przy ostrożnym poprawianiu nie stracimy pięknego nitowania.
Drugi byk to drzwi wejściowe na lewej burcie — tutaj moje zdziwienie, bo na planach jest w porządku, a błąd popełnił modelarz robiący formę. Drzwi w modelu są za duże, do skutkuje na szerokości krawędzią „tylną” odsuniętą za daleko (w tył) o 1 mm i krawędzią dolną obniżoną o około 2 mm. Obawiam się, że nity mogą ucierpieć, chociaż chyba da się ograniczyć straty przy ryciu nowego obrysu.
Tak jak pisałem, błędy niby marginalne, ale w miejscach charakterystycznych i przez to bardzo widoczne… jeśli ktoś zna samolot. Co ciekawe, drzwi bagażowe na prawej burcie (te mniejsze) są idealne.
Marek Możdżeń”
Wyposażenie
Szkoda że model nie ma struktury wewnętrznej kadłuba — co może dziwić, bo zawiera podłogę. Dostajemy za to kompletne wyposażenie kabiny pilotów, podobnie jak w wiekowym modelu KP — tyle, że zdecydowanie lepszej jakości i o wiele lepiej oddające pierwowzór.
Trochę mniej finezji poświęcono detalom takim jak podwozie, np. koła mają zbyt płytkie felgi, kołpaki śmigieł (czubki ze „skrzydełkami”) są słabe. Wnętrze kadłuba ma detale ścian tylko w części kabiny pilotów, za ścianą oddzielającą kabinę od luku jest goło. Podłoga jest poprawna, ale wyposażenia wewnątrz przedziału transportowego brak.
Kalkomanie
Dołączone kalkomanie są wysokiej jakości, mają wszystkie niezbędne elementy, które sprawdzamy przy pierwszym rzucie oka na znaki. Wyraźne detale, dobre nasycenie kolorami i cienki film. Brzmi obiecująco.
Zestawy uzupełniające / korygujące błędy zestawu
Oczywiście żaden z wymienionych zestawów nie jest dedykowany temu modelowi. Pojawiły się przecież dużo wcześniej. Niemniej blaszki na pewno będziemy w stanie dopasować do zestawu RV Resin. Z kalkomaniami Techmodu powinno być bezproblemowo.
- Techmod (72075) — Siebel Si 204D / NC.701
- Extratech (EX72155) — Siebel Si-204D
Podsumowanie
Bardzo cieszę się, że model KP ma godnego następcę. Miniatura RV Resin jest godna swoich czasów, choć naturalnie ma kilka ograniczeń wynikających z technologii short-run. Jeśli tak będą wyglądać modele zapowiadane na ten rok: MiG-23 czy późne Fw 190D, napawa mnie to dodatkowym optymizmem.
Literatura:
- Vavrina, Radek Siebel Si 204, Detail Scale Aircraft Drawings, RV Resin 2008
- Jońca, Adam Samoloty linii lotniczych 1945-1956, WKiŁ, Warszawa 1985
- Morgała, Andrzej Polskie samoloty wojskowe 1945-80, Wydawnictwo MON, Warszawa 1981
- Mikołajczuk, Marian Samodzielna Eskadra Aerofotogrametryczna i Rozpoznania Lotniczego, Lotnictwo z szachownicą #27